مقدمه : Naomi Klein روزنامه نویس ، نویسنده و فعال زن کانادایی است که به خاطر تحلیل های سیاسی و نقد او بر جهانی سازی سهامی (Corporate Globalization) دارای شهرت جهانی است. معروفترین کتاب وی دکترین شوک است که در سال 2007 منتشر شد. مقاله ای که از نظر می گذرانید ترجمه ای است از آنچه وی در 7هفتم ژانویه 2009 درست 11 روز پس ازحمله رژیم صهیونیستی بر نوار غزه در روزنامه Nation درج کرده است. در این مقاله وی از لزوم ایجاد اقدامات تنبیهی و تحریم های اقتصادی بر رژیم اشغالگر صهیونیست به منظور بازگشت عدالت و صلح در فلسطین سخن رانده است. ترجمه این نوشته را در زیر بخوانید:

اکنون زمان آن رسیده است.  بهترین استراتژی برای پایان دادن به اشغال خونین اسراییل این است که آن به هدفی برای آن دسته از جنبش های جهانی که رژیم آپارتاید را در آفریقای جنوبی به اضمحلال کشاند تبدیل شود.

در جولای 2005 یک ائتلاف بزرگ از گروهای فلسطینی برای برقراری این هدف پی ریزی شد. آنها همه وجدان آگاه در سرتاسر دنیا را برای تحمیل تحریم های گسترده و سلب حقوق اولیه از اسراییل مشابه آنچه بر آفریقای جنوبی در دوره رژیم آپارتاید اعمال شد فرا خواندند. کمپین Boycott, Divestment,Sanction - به طور مخفف BDS - متولد شد.

هر روزه که اسراییل غزه را در زیر آماج حملات خود در هم می کوبد عده  بیشتری به آرمان BDS روی می آورند و صحبت از آتش بس در این میان ، تاثیر کوچک و کندی بر این عزم حرکت و جنبش دارد. حتی حمایت ها و پشتیبانی ها از میان یهودیان اسراییل نیز ظهور می کند. در میانه این هجوم حدود 500 اسراییلی که چندین تن از آنان از بازیگران و محققان سرشناس بودند ،نامه ای به سفیران کشورهای خارجی در اسراییل فرستادند.در این نامه به کارگیری فوری و آنی اقدامات بازدارنده و تحریم ها مطالبه شده است و خطی روشن و واضح به موازات تلاش های ضد آپارتاید ترسیم شده است.

با این وجود بسیاری قادر به انجام این کار نیستند. دلایل آن پیچیده ، احساسی و غیر قابل درک است. اینجا در ادامه چهار مخالفت اصلی با استراتژی BDS توسط منتقدین مطرح می شود.

1. اقدامات تنبیهی به جای آنکه اسراییل را وادار سازد او را جری تر و غیر دوستانه تر می سازد.

کشورهای جهان تلاش هایی را برای آنچه " تعهد سازنده " نام نهاده شده بود انجام دادند. این طرح به طور کامل با شکست مواجه شد. از سال 2006 اسراییل به طور پیوسته بر جنایات خویش افزوده است: گسترش دادن اقامت های اشغال گرانه، برافروختن آتش جنگ ظالمانه علیه لبنان و تحمیل مجازات های اجتماعی به غزه از طریق محاصره ددمنشانه. علیرغم این افزایش جنایات، اسراییل با هیچ اقدام تنبیهی مواجه نشده است. تسلیحات و کمک های سه ملیارد دلاری سالانه آمریکا تنها آغاز و ابتدایی بر این موضوع است. در خلال این برهه حساس و کلیدی ، اسراییل از یک پیشرفت نمایشی و مهیج در سطح روابط دیپلماتیک، فرهنگی و مبادلات بازرگانی با هم پیمانان متعددی بهره مند شد. برای مثال در سال 2007 اسراییل اولین کشور غیر لاتین آمریکایی شناخته شد که قرارداد معادله آزاد با مرکوسور (Mercosur) را امضا کرد. در خلال نه ماه اول سال 2008، صادرات اسراییل به کانادا 45 درصد افزایش یافت. در طی یک قرارداد تجاری جدید با اتحادیه اروپا صادرات مواد غذایی فرآوری شده اسراییل به دوبرابر افزایش یافت و در 8 دسامبر وزرای اروپایی قرارداد سطح روابط اسراییل- اروپا راارتقا دادند ، اعطایی که اورشلیم مدت های مدید به دنبال آن بود.

در این زمینه و متن است که رهبران اسراییل آخرین جنگ را آغاز کردند : مطمئن از اینکه هیچ گونه بهای معناداری را پرداخت نخواهند کرد. بسیار قابل توجه است که در طی هفت روز از زمان جنگ ، شاخص بورس مبادلات تل آویو با رشد 10.7 درصدی مواجه شد. وقتی هویج ها جواب نمی دهند ، چماقها مورد نیاز خواهند بود!

2. اسراییل آفریقای جنوبی نیست

البته که نیست. ارتباط مدل آفریقای جنوبی در این است که ثابت شده است که هنگامی که اقدامات ضعیف تر شامل اعتراضات ، پتیشن ها و اتاقهای پشت پرده و لابی ها موثر واقع نمی شوند تاکتیک های تحریمی BDS می توانند مثمر ثمر واقع شوند. اما فی الواقع در این میان انعکاس ها و پژواک های بسیار نگران کننده ای به گوش می رسد: شناسه های کد بندی شده و مجوزهای عبور و مرور ، خانه های با بولدوزر از بن در آمده و تغییر مکان دهی های اجباری ساکنین و جاده هایی که تنها برای عبور ساکنین تعبیه شده است.رونی کاسریلز سیاسیت مدار برجسته آفریقای جنوبی می گوید که معماری جداسازی ای که وی در کرانه باختری و غزه در سال 2007 دیده است به مراتب و بی نهایت بدتر از آنچه وی در زمان آپارتاید مشاهده کرده است می باشد.

3. چرا اسراییل را بایکوت کنیم در حالی که آمریکا ، بریتانیا و سایر کشورهای غربی کارهای مشابهی با عراق و افغانستان می کنند؟

بایکوت سازی یک دگم و عقیده تعصب آمیز نیست بلکه یک تاکتیک و روش است. دلیل آنکه روشهای تحریمی BDS باید علیه اسراییل آزمایش شوند بسیار کاربردی و عملی است : در کشوری بسیار کوچک و وابسته به تبادلات تجاری ، این روش می تواند پاسخ گو باشد.

4. بایکوت کردن ارتباطات را منفصل می کند، ما نیازمند گفتگوهای بیشتر هستیم نه کمتر.

این سوال را با یک تعریف یک داستان پاسخ خواهم داد. به مدت 8 سال کتاب های من در اسراییل توسط یک موسسه تجاری به نام بابل انتشار یافته است. اما هنگامی که من کتاب دکترین شوک را منتشر کردم می خواستم برای تحریم ها و انحصار ها و بایکوتها احترام قائل شوم. بنا به توصیه فعالان BDS بنده با انتشاراتی ای به نام آندولس تماس گرفتم. آندلس یک شرکت انتشاراتی فعال در زمینه فعالیت های ضد اشغالگری و تنها شرکت انتشاراتی اسراییلی است که به طور انحصاری متون عربی را به عبری ترجمه می کند. قردادی امضا کردیم که در طی آن قرارداد متعهد شدیم که تمامی عایدات به جنبش ها و فعالیت های شرکت آندولس برسد و نه شخص من. به بیان دیگر من اقتصاد اسراییل را بایکوت خواهم کرد و نه مردم اسراییل را.

طرح بستن این ایده مستلزم برقراری دهها تماس تلفنی ، ای میل و پیام های کوتاه از تل آویو تا رام الله ، از پاریس تا تورنتو و شهر غزه بود. نکته اصلی من این است: به مجرد آنکه استراتژی بایکوت را آغاز کنید سیاست گفتگو به طور چشم گیری افزایش خواهد یافت. و چرا که نه؟ ساختن و بناسازی یک جنبش و حرکت نیازمند یک ارتباط بی پایان و تمام ناشدنی است.استدلال آنکه تحریم کردن ما را از دیگران منفصل خواهد کرد به طور مشخص خوش منظر ولی غیر واقعی است.  هیچ بایکوتی نمی تواند ما را از یکدیگر منفصل کند.

درست در حال صهیونیست های مغرور در حال برانگیختن این سوال اساسی و نکته دار هستند که : آیا من نمی دانم که بسیاری از اسباب و لوازم لعب و بازی از پارک های تحقیقاتی اسراییل و سران و سردمداران جهانی آنها در اینفوتک بیرون می آید؟ درست است اما نه همه آنها. چند روز پس از حمله اسراییل به غزه ، ریچارد رامزی مدیر شرکت British Telecom ، در یک پست الکترونیک به شرکت تکنولوژیکی اسراییلی MobileMax اعلام می دارد که " در نتیجه کردار و رفتار دولت اسراییل در چند روز گذشته ما دیگر قادر به ادامه انجام معاملات تجاری با شما و دیگر شرکت های اسراییلی نخواهیم بود" هنگامی که ما از طرف روزنامه nation با او تماس گرفتیم ، رامزی گفت که این یک تصمیم سیاسی نبوده است. او گفت : " ما نمی توانیم به خاطر رفتار آنها هیچ کدام از مشتریان خود در سرتاسر دنیا را از دست دهیم ، بنابراین این یک تصمیم قابل دفاع از نقطه نظر تجاری بوده است."

این به نوعی یک محاسبه خشک و غیر دوستانه بود که منجر شد دو دهه پیش شرکتهای دنیا از آفریقای جنوبی بیرون بیایند و این دقیقا همان نوع محاسبه ای است که در واقع بینانه ترین امیدهای ما منجر به بازگشت عدالت  به فلسطین خواهد شد، چیزی که مدت هاست از آن دریغ شده است.

Israel: Boycott, Divest, Sanction

By : Naomi Klein

The Nation , January 7, 2009

منبع سایت خرچنگ زاده